مسئولان کشور یاد گرفته اند (کپی کاری) برای گذران امورات خود مانند زمان دانشجویی یک پایان نامه را از روی دیگران تقلید کرده بنویسند تحویل دهند بدون آنکه عواقب این فاجعه را حتی فکر کرده باشند.
بیش از هفتاد سال است وزرات خانه و دولت مدون در ایران داریم اما دریغ از یک برنامه ولو کوچک که برای چند سال موفق و پیش بینی های آن درست بوده باشد.
حتی دریغ از یک پیش بینی مختصر موفق تاسف اینجاست که بطور معمول انسانهای تحصیل کرده در این دولت ها حضور داشتند .
حتی زمان شاه هم متصدیان از بین دانش آموختگان انتخاب شده بودند؟ اگر چه نوعا باید از وابستگان درباری یا خاندانهای مورد اطمینان ساواک انتخاب می شدند نتیجه این شد
که تقریبا تمام عناصر انتخاب شده ضعیف بی فکر بی بینش و نالایق بودند.
هیچ کدام نمی توانستند برای آینده سازمان خود یا مردم برنامه بنویسند نیازهای آینده را تخمین بزنند
کشور و امکانات به سوی نیازهای آتی سوق دهند .
یا حتی برنامه ای از خود باقی بگذارند که قابل استناد باشد.
این آثار شوم این دکترها و کارشناسی ارشد های آبکی است که امروز خروار خروار با هزینه گزاف در دست اشخاص و ملت ایران می گذارید.
حتی زمان شاه هم این پدیده تحویل مدرک به نور چشمی ها را داشتیم امروز بیشتر و وحشتناک تر؟
مدارکی که طبق آمار باعث بدبخت شدن خود فرد و جامعه شده است؟
یک روز با یک کارشناس انگلیسی رانندگی در صف ابتیاع گواهینامه رانندگی در یک کشور خارجی صحبت می کردم به او گفتم من گواهینامه پایه یک ایران دارم قادرم هر کامیونی رانندگی کنم چرا گواهینامه من را از صفر اعلام کردید تا همه مراحل دوباره طی کنم
گفت اگر سیستم صدور گواهینامه در کشور شما اصولی بود اینقدر تلفات نداشتید؟
(متاسفانه پاسخی نداشتم بدهم.)
اکنون از صفر یاد می گیری چگونه باید رانندگی کرد. من جای شما بودم تمام گواهینامه های رانندگی ایران باطل اعلام می کردم و دوباره از نو باید مردم بیایند و گواهینامه بگیرند.
در واقع هم همین شد .
کشور ما بطور نسبی در سال به پنجاه هزار اتوبوس نیاز دارد حدود یکصد هزار کامیون بزرگ و کوچک در سال ؟
چند عدد ماشین سواری در سال نیاز داریم ( ماشین هیبریدی ) یا تمام برقی
چند عدد وانت چند عدد آمبولانس و غیره نیاز داریم در سال؟
کجا کشور برای این نیازها برنامه داشته است حداقل امروز با اطمینان می توان گفت این وسایل نقلیه قابل تولید در ایران هستند .
نه دولت خود صنایع مادر دارد اینها را تولید کند نه مجوز و تسهیلات در اختیار بخش خصوصی قرار داده تا این وسایل تولید شوند؟
نتیجه امروز نزدیک به دو میلیون کامیون و اتوبوس بسیار فرسوده در کشور تردد می کنند که پنج برابر استاندارد جهانی آلودگی دارند.
بسیاری از آن ها متعلق به چهار و سه دهه قبل هستند و موتورهای آنها بارها تعویض و تعمیر شده اند آن هم با لوازم بی کیفیت چینی و هندی یا موتورهای قاچاق که از طریق لنج ها تحت عنوان ته لنج به ایران وارد می شوند
حداقل چهل در صد این وسایل در تهران تردد می کنند.
اکنون در بزرگ راه های جنوب تهران به صورت شبانه روزی در حال کار هستند؟
هر کدام با یک اگزوز ده سانتی متری و بیشتر دارند حجم عظیمی گاز های آلوده را از خود خارج می کنند .
این نتیجه داشتن 70 سال وزرات صنعت در کشور است با چند صد هزار نفر پرسنل ؟
اصلا وزارخانه را نداشته باشیم ده نفر مغز متفکر می تواند تمام 70 سال در یک هفته پوشش و برنامه بدهد و حتی دستور اجراء صادر کند. یکی مرد جنگی به از صد هزار؟
الان هم می توان درب این غار خانه خراب کن مال حیثیت جان گل گرفت؟
بعد هم چند نفر کارشناس تحصیل کرده و سابقه دار ظرف یک هفته مامور کرد برنامه کلی و ظرف یک ماه برنامه جزئی آماده کنند؟
برای اشتغال برای تخلیه آب سیل در اهواز در آبادان در خرمشهر چند کانال تخلیه تا دریا نیاز هست ؟
همین طور در آق قلا در کمیشان در گرگان؟
چند نفر متخصص مهندسی پزشک پرستار هواشناس و غیره می خواهیم؟
چند عدد معلم استاد و...........
هر کجا نگاه می کنید جای برنامه منظم و منطقی خالی است.
متاسفانه کشور دارد بیشترین حقوق برای این کارشناس ها پرداخت می کند اما هیچ کدام بدرد نمی خورد؟
بدرد لای جرس خوبند آقا این همه حقوق های کهکشانی برای هیچ؟
بریزید اینها را بیرون چند نفر بدون مدرک با اخلاص قانع و مرتبط با خدا را پیدا کنید با دستمزد اندک یا اصلا بدون دستمزد بگذارید نگاه بزرگ و آینده نگری در کف ملت بگذارند.
ببینید چقدر نتیجه کار فرق خواهد کرد.
برای اقتصاد هم همین برنامه قابل اجراء است بعضی فکر می کنند تا ابد وقت دارند.
اینطور نیست شورش های اخیر نشان داد وقتی برای مسئولین نیست.
تمام بحران ها لبریز شده است.
مفهوم لبریز یعنی فرصت تمام است بازی فوتبال که تمام شد نود دقیقه گذشت داور چند دقیقه زمان تلف شده اجازه بازی می دهد.
اکنون وقت حاکمیت تمام شده است اگر کسی حالیش نیست در خواب است.
هیچ وقتی برای اصلاح نمانده است جامعه به شدت ملتهب است حتی بیشتر از لبنان و عراق؟
منتها مردم ما صبور تر هستند .
مطمئن باشید وقت بسیار بسیار تنگ است هر چطور می خواهید حساب کنید من وظیفه خدایی دارم اعلام کنم بعضی دستمال به دست ها نمی گذارند اطلاعات به مسئولان اصلی کشور منتقل شود؟
از نظر من حاکمیت فقط چند ماه وقت دارد کمتر از انگشتان یک دست؟
این زنگ پایان بازی است.
تهدید نیست تحلیل است شرایط در حاشیه و شهرهای کمتر توسعه افتاده هم اکنون بحرانی و کار تمام شده است.
هم اکنون بیش از نصف مردم حاشیه نشین و فقیر کشور بطور کلی از حاکمیت نه فقط دولت بطور کلی نا امید شده اند.
دارند دنبال جایگزین می گردند؟
یکی از مشکلاتی که در عراق بروز کرده بود این بود هر چه مسئولان قول می دادند وضع خوب خواهد شد اصلاح خواهد شد درست می کنیم مردم نمی پذیرفتن اصلا قبول نمی کردند اینجا هم دارد به این شرایط نزدیک می شود.
این آخرین لحظات را دریابید؟