روحانی با خوشبینی مفرط به غرب و تعدادی تکنوکرات تحصیل کرده غربی دولت خود را چینش کرد بر مبنای صلح و دوستی زیر میزی با کدخدا
و پیغام های بیش از سفر به نیویورک هم این بینش را تایید می کند (مقاله منتشر شده در اروپا :تا من بر سر کار هستم با ایران صلح کنید)؟
اما دولت مستعجل او با خباثت و نکبت ترامپ راهی به پیروزی و موفقیت پیدا نکرد.
امروز دولت روحانی با شکست های سنگین در اقتصاد در مدیریت در سیاست روبرو شده ؟
در واقع روحانی آینده سیاسی خود و تمام تخم مرغ ها را در سبد غرب قرار داد و منتظر ظفر و برد بزرگ ماند ؟
اما اینک احساس می کند که فقط شکست بزرگ را از این اعتماد به غرب دریافت کرده لذا بسیار خشمگین و مضطرب دست به هر کاری برای رهایی از این شکست سنگین در برنامه خود قرار می دهد.
گران کردن بنزین هم یکی از همین تلاش ها برای فرار از شکست بود.
امروز دولت درمانده و محبوبیت را از دست رفته می یابد لذا دست به هر مستمسکی خواهد زد.
افت شدید طرفداران روحانی به ده درصد نشان از بحران مشروعیت و مقبولیت دارد.
این دولت درمانده قادر به بازسازی خود در 18 ماه آینده مانده به پایان کار خود نخواهد بود لذا دست به بحران آفرینی خواهد زد؟
ثبت نام برای مسکن و ایجاد انتظار برای ساخت مسکن و پرداخت یارانه برای 60 میلیون نفر
موضوع فقط به دولت روحانی ختم نخواهد شد روزهای پایانی مجلس شورای اسلامی و پایان دوره نمایندگی بسیاری از نمایندگان هم خود چالش آفرین است نمایندگانی که ظرف 3 سال و نیم هیچ کاری نکرده اند اینک در روزهای باقی مانده می خواهند آبروی کسب کنند برای انتخابات پیش رو .
همین طور جناح اصول گرا که از ناکامی های دولت بسیار خوشحال و مترصد کسب پیروزی در انتخابات پیش رو است و در شش سال گذاشته مرتب در انتخابات شکست خورده هم مزید بر علت شده.
اینک جامعه ملتهب و سخت تحت فشار اقتصادی منتظر گشایش دولت بی تحرک بی کارشناس در کنار مجلس شورای اسلامی بی خاصیت یا به قول آقای مطهری مجلس از حیز انتفاع ساقط چه خواهد کرد ؟
اصلا دخالت آمریکا و عربستان هم نباشد دولت ایران منفعل و بی تحرک خواهد ماند که این خود منشاء اعتراضات خواهد بود؟
سال 1396 یک اندیشکده آمریکایی تحلیل کرده بود اگر دوباره روحانی انتخابات رئیس جمهوری را برنده شود "اقتصاد ایران همچنان در رکود و عدم تحرک باقی خواهد ماند"
اینک تمام شواهد بر صحت این ادعا دلالت دارد.
این عدم تحرک با توجه به تحریم سنگین ترامپ و تقاضای عمومی در ایران برای تغییر وضعیت و بهبود اقتصاد فضای آینده را غبار آلود و نامشخص خواهد کرد.
باید دانست برای همیشه شورش های اجتماعی و اعتراضی سرکوب نخواهند شد؟
مگر دولت برای رفع مشکلات تدابیری اتخاذ کند.
این حرکت از دولت روحانی بعید است .
اگرچه جو عمومی و اقتصاد ایران نسبت به تحریم یک ثبات نسبی و مقاومت نسبی پیدا کرده است.
اما این کافی نیست تحرک داخلی و اتخاذ تدابیر باز دارنده و تسریع کننده اقتصادی مورد نیاز است؟
خود گرانی بنزین شرایط اقتصادی را در روزهای آینده سخت تر خواهد کرد.
بر خلاف خواسته دولت موج دوم گرانی ها با گرانتر شدن بنزین رقم خورد.
بطور عادی چهار ماه آخر سال در ایران منشاء تورم و افزایش نرخها است اما امسال موتور بنزین هم به قدرت آن خواهد افزود و حاصل کار تورم دو رقمی در چهار ماه آینده خواهد بود.
تورمی که غیر قابل کنترل و تصاعدی خواهد بود.
این تورم خود یک عامل التهاب سیاسی و اجتماعی خواهد بود
در واقع تورم بنزینی غول چراغ جادویی بود که از حبس آزاد شده و فضای مساعد پیش رو جولان خواهد داد.
دولت ضعیف شده روحانی هم ابزار چندانی برای مقابله ندارد؟
برای رهایی از تورم در پیش نمی توان روی قدرت مجلس یا قدرت جناح اصول گرا هم حسابی باز کرد؟
چه هر دو قبلا در نزاع حرفی برای گفتن نداشتند.
فقط می ماند "قدرت قانونی رهبری" در واقع تنها مانع پیش روی تخریب اقتصاد همین قدرت رهبری است بس؟