همه می دانیم حمله اسرائیل ( آمریکایی ناتو ) با غافلگیری شروع شد و در فاز اول عده ای از بهترین سرداران تاریخ ایران را مورد هدف قرار داد می دانید چرا بهترین سرداران تاریخ ایران چون اینان سفارش شده نور چشمی ها نبودند اینان از خانواده سلطنتی نبودند
اینان از خاکستر اوائل جنگ ایران و عراق برخاسته بودند جای که دشمن بعثی کشتار می کرد هر جنبنده ای را به گلوله تانک و خمسه خمسه می بست آنجا لیاقت و شجاعت حرف آخر می زد حتی درجه هم نبود تجلیل هم نبود خاک بود و خون ویک لغت در سرتاسر خاکریز دفاعی ایران حکم می کرد چه کسی می تواند این کار دفاع فرماندهی و هدایت نیروهای خودی به عهده بگیرد اینچنین بود که لایق ترین ها خود به خود بالا آمدند
حتی مدرک دانشگاهی هم محلی از اعراب نداشت چه بسا فرماندهانی که درجه عالی دافوس داشتند اما در کنج سنگر زمینگیر شده بود و چه بسا شاگرد بنایی که با حرکت عالی و شجاعت مثال زدنی دشمن را عاجز می کرد یا ستوان جوانی کاری را انجام میداد که ارتشبد ها هم از انجام دادن آن عاجز بودند.
بحثی که امروز هم در سیاست و اقتصاد بدان نیازمندیم اما شرایط برای اجازه رشد دادن به این استعداد ها فراهم نیست.
خسارت روز اول جنگ ما بسیار عظیم و دردناک است .
اما چرا غافلگیر شدیم این یک سوال بزرگ است خوب خیلی ها معتقدند برای پاسخ خیلی زود است بگذار بعد از جنگ در مورد آن صحبت می کنیم.
اما من معتقدم خیر اکنون صحبت کنیم چون پاسخ به این سوال می توانیم بقیه جنگ را آسانتر کند راه را نشان دهد و مقصران را رسوا کند. و چه بسا بتواند از چرخه تصمیم گیری خارج کند و این بهترین دستاورد این بررسی است.
آن تفکری که می گفت وعده صادق 3 را انجام ندهیم اگر انجام دهیم موجب جنگ می شود الا غیر ذالک حالا مشخص شد که اشتباه می کرد اتفاقا اگر وعده صادق 3 با قدرت تمام انجام می شد و هزار موشک هم در خانه صهیونی فرو می نشست هر گز جنگ و غافلگیری امروز به وقوع نمی پیوست .
این تفکر هم فکرانی داشت که موجبات این غافلگیری را فراهم کردند بله رسانه های زنجیره ای که مرتب در شیپور مذاکره و سازش می دمیدند این شرایط فراهم کردند این فریب رسانه ای سابقه بس طولانی دارد در سال 1967 روزنامه های صهیونی و حتی بعضی روزنامه های عربی عکسی از موشه دایان چاپ کردند با لباس شنا در کنار دریای با خانمها مشغول خوش گذارانی بود و نوشتند وقت استراحت و تفریح همین عکس برای ارتش های عربی یک فریب بزرگ بود زیرا درست نیمه شب همان روز ارتش اسرائیل جنگ بزرگ خودش را شروع کرد.
حالا چه تعداد روزنامه های داخلی همین حرکت در داخل شروع کردند دامن زدند اکنون وقت مذاکره است وقت صلح است وقت امتیاز دادن و امتیاز گرفتن است.
این روزنامه ها مکتوب بودند بزرگانی هم در آن قلم فرسایی کردند که نظیر ندارند در قلم بازی اما قابل انکار هم نیستند قابل قائم کردن هم نیستند اینان بودند که در فریب بزرگ مذاکره و فریب بزرگ دشمن شرکت داشتند
حالا یا عمدی بوده یا سهوی و حتی گول خوردگی شخصی بوده یا از عمد خود را به نفهمی می زدند .( متاسفانه هم در روزنامه نگاری مانند سیاست باب نیست که بیایند عذر خواهی کنند)
اما نتیجه اصلی اینجاست اینان صلاحیت ریاست یا زعامت ندارند اینان هم در سیاست هم در رسانه ها باید کنار گذاشته شوند اینان فریب خودیها را رقم زدند اینان با خوش خیالی برای کشور این سرنوشت خونین رقم زدند .
اینان نباید سررشته امور بدست داشته باشند درست همان تفکری که فکر می کرد با اینکار جلو جنگ می گیرد چه خیانتی ( خواسته یا ناخواسته ) در حق کشور سبب شده باعث شده لذا باید از سلسله تصمیم گیری های آینده کنار گذاشته شود.
چه خوب می شد اگر متن مذاکرات شورای عالی امنیت ملی منتشر می شد تا مردم بدانند چه کسانی در این میان نقش داشتند.
اما سوال اینجاست اکنون کجا هستیم برای ترمیم چکار باید بکنیم راه پیروزی کدام است .
اکنون وسط یک جنگ بزرگ با اسرائیل و اذنابش هستیم .
برای خاتمه دادن به جنگ چکار باید بکنیم .
برای خاتمه دادن به جنگ باید خیلی محکم توگوش اسرائیل بزنیم سیلی بسیار محکم و اساسی تا کسی جرات همیاری با اسرائیل نکند .
خیلی محکم سوسول بازی کنار بگذارید ما فقط ارتش و نیروی نظامی میزنیم ما با مردم غیر نظامی کاری نداریم این جملات برای رسانه ها نمایشی خوب است
اما در جنگ و حتی در شرع که مقابله به مثل تجویز می کند محلی از اعراب ندارد مرکز اسرائیل با حدود صد آسمانخراش بزرگ پوشیده شده در موشک زدن ایران هم کسی در آنها ساکن نیست تمام اسن صد ساختمان باید با خاک یکسان کنید.
مقدار خسارات اسرائیل به ایران در همین هفته اول از یکصد میلیارد دلار گذشته است .
اگر خوب نزنید سایه جنگ همواره بر سر کشور باقی می ماند آنان خواهند گفت ما می زنیم اما ایران فقط ساختمان نظامی را می زند نتیجه می شود ضاحیه سازی مکرر.
اصلا باید مبادی آداب اسلامی در حدودی اجرا کرد نه اینکه صورت برای سیلی های مکرر در جلو دست دشمن قرار داد حزب الله هم اگر تل آویو بار اول منهدم کرده بود برای بار دوم و سوم ضاحیه تخریب نمی شد.
درست همان کسانیکه که می گفتند مذاکره الان می گویند زیاد نزنید مماشات کنید راه برای صلح باز بگذارید و از این قبل سخنان.در حالیکه شدت عمل است که صلح و امنیت می آورد نه بازی با موشک.
اعتقاد راسخ دارم اگر خوب زده بودید هرگز مجتمع خنداب بمباران نمیشد.
اکنون هم اگر خوب نزنید کشته ها و خسارات بسیار بیشتری بر کشور تحمیل خواهید کرد باید دشمن به قصد مرگ بزنید تا به صلح برسید.
گوش به حرف خناسان ندهید.( بنویسید خناسان بخوانید خیانت کاران )