قرآن کتاب قدرت سیاست حکومت و اقتصاد است بر خلاف تبلیغ غرب این کتاب به قول امام علی علیه السلام "فیه تبین کل شی" قرآن کتاب عقل است کتاب عقلانیت است عکس جاهلیت قدرت نرم است کتاب تعقل قدرت امنیت هدایت عزت اسلامی است.
علامه جعفری می گوید ملاک و الگوی همه رویدادها از نظر تفسیر و ارزیابی قرآن است.
قرآن ضابطه عدالت و قضاوت است به قول شهیدصدر قرآن نظام سیاسی و سیستمی نیک است.
به قول کتاب الحیاه قرآن کتاب حکومت اسلامی است و به قول دکتر کاظم قاضی زاده قرآن کتاب سیاست و حکومت است .( کتابی به همین عنوان دارند پایان نامه دکتری ایشان است )
اینگونه بود که اسلام در زمان پیامبر یک نظام سیاسی اقتصادی اخلاقی نظامی را بنیان گذاشت که نه تنها توانست بر سیستم های اشرافی قریش غلبه کند بلکه توانست بر سیطره اقتصادی یهود و نصارا پایان دهد و به مدت چهارصد سال اشراف سیاسی و اقتصادی حکومتی مسلمانان دوام ببخشد.
ابن خلدون می گوید جهاد و دولت اولین نهادهای است که اسلام در یک فضای بدوی برای حفظ سیستم اسلامی تاسیس کرد.
و یا ملاصدرا با تائید همین قدرت می گوئید " الدین و السلطان توامان "
پس حکومت اسلامی از ابتدا برای اقتصاد همانند سیاست همانند آئین فکری اجتماعی اقتصادی دفاعی نظامی ( نظام اداره امور ) برنامه داشت و دارد.
حالا سوال اینجاست پس چرا امروز ما با تمام قدرت سیاسی و حکومتی قادر به ارائه اقتصاد اسلامی نیستیم ؟
با همه وجود همه این توانای چرا امروز ما در حکومت جمهوری اسلامی ایران مقهور اقتصاد غرب هستیم و داریم حتی سلطه سیاسی خود را به واسطه اقتصاد داریم از دست می دهیم ؟
پاسخ این است که ما در این زمینه غفلت عظیم کردیم کاستی عظیمی داریم آن روز که امام خمینی( ره ) از حوزه دعوت کرد تا در مقوله ربا و بانک داری اسلامی وارد شود و بزرگان حوزه این دعوت لبیک نکردند مبین همین مشکلات امروز است .
حوزه ما در زمینه اقتصاد نابالغ بود این یک زمینه تاریخی داشته و دارد و معدود دانشمندان آن روز هم جرات نکردند در این حوزه تمام قد ظاهر شوند بیشتر گوشه گیری کردند .
این نقص یک سابقه تاریخی عظیم در بطن خود دارد بگذارید برای بررسی بیشتر باز کردیم به صدر اسلام بعد از تاسیس حکومت نبوی در مدینه امام علی ( ع) مامور تشکیل بازار اسلامی حول مسجد نبی شد و اولین جامعه اقتصادی اسلامی شکل گرفت امام علی از بازاریان کرایه دریافت نکرد برخلاف یهودیان که برای بازارهای خود مبلغی کرایه می خواستند.
حتی از حضور کسی جلو گیری نکرد تا آنجا که یهودیان و حتی مشرکان در این بازار شرکت جستند کار به جای رسید که اکثر بازارهای یهودی منطقه شکست خوردند. ( یهودیان هنوز هم بر بازار دنیا تسلط دارند حتی اورپای غربی مسیحی هم مقهور یهودیان هستند )
امام تنها از کسبه درخواست انصاف و کیل میزان داشت حتی زکات در سال دوم مطرح شد و در ابتدا امر داوطلبی بود بعد ها که حکومت بزرگتر شد حالت واجب پیدا کرد ( یعنی شخص خودش حساب می کرد که به حد نصاب زکات رسیده یا نه ) وگرنه از لحاظ شرعی زکات واجب بود.
این آثار حکومت اقتصادی اسلام تا چهارصد سال جوابگویی هزینه های حکومتی به راحتی پوشش می داد تمام هزینه ها اعم از فقر زدایی حقوق کارمندان لشگریان ماموران و غیره اگرچه بعد ها فتوحات و غنائم به کمک دولت اسلامی آمدند.
بعد از فوت پیامبر سه خلیفه اول تجدید نظر طلبانی بودندکه به حکومت اشرافیت عربی و جاهلیت گرایش داشتند و تمام اعمالشان مبین همین قضیه بود اگرچه ابوبکر پیرمرد ساده دلی بود که توسط دیگران پیشنهاد داده شده بود و توسط ایشان راهنمایی و اعمال حکومت می کرد اما عمر و عثمان با سرعت بیشتری این راه طی کردند عثمان تقریبا از اشرافیت جاهلیت هیچ کمبودی نداشت و همین هم باعث شورش مردم شد مردمی که حکومت پیامبر دیده بودند.
خلیفه چهارم امام علی ( ع) هم وقت پیدا نکرد به این مهم تمام وقت رسیدگی کند تمام 5 سال حکومت او به جنگ خدعه و جدال گذشت فرصت نهاد سازی اساسی بوجود نیامد.
بعد از امام علی (ع) معاویه چهار نعل به جاهلیت تحت نام رقابت با روم بازگشت و بازماندگان او هم همینطور بنی عباس هم به مردم نارو زدند با نام پیامبر و خاندان پیامبر به حکومت رسیدند اما در عمل از معاویه بدتر عمل کردند حتی مقابله آنان با مدارس فقی ائمه بیشتر از بنی امیه بود هر دو نه تنها حکومت زدایی و اقتصاد اسلامی زدایی پیامبر دنبال می کردند در صدد بودند تا این معارف اسلامی هم تدریس نشود به آیندگان منتقل نشود . ( علی زدایی می کردند )
بعد از دو خاندان بنی عباس و بنی امیه حکومت های اسلامی دچار پراکندگی و فروپاشی شدند .دیگر خبری از قدرت و حکومت اسلام نبود تا انقلاب اسلامی ایران اگرچه در این هزار سال حکومتهای سنی کم بیش در بعضی مناطق بوجود آمد از جمله مصر عراق یا عثمانی اما بیشتر این حکومت ها پیرو معاویه بودند همان منطق همان فرمان همان اصول پیاده می کردند با قرآن و اقتصاد اسلامی کاری نداشتند بیشتر از اسلام ظاهری و حلال حرامی به فقه اموی بیشتر مورد نظر نداشتند.
لذا بعد از چهارده قرن شیعه به حکومت مطلق در ایران دست یافت ( اگرچه از صفویه به عنوان حکومت شیعی نام می برند یا از قاجار اما باید توجه داشت هر دو حکومت پادشاهی بودند با لباس اسلام و شیعه خبری از قرآن به عنوان منشور حکومت و قانونگذاری نبود)
اما جمهوری اسلامی ایران بعد از دست یابی به حکومت بیشتر روی اصل حکومت استقلال سیاسی کار کرد و جنگ ها دشمنی ها و جناح بازی داخلی اجازه تغییرات اساسی ندادند .
اگر چه دولت مردان هم بیشتر به جناح خودشان فکر می کردند وابسته سران جناح بودند تا اصل اسلام و قرآن اگرچه ولی فقیه حضور داشت اما مقوله نظامی و فرماندهی نظامی بیشتر در دست ولی فقیه بود تا اقتصاد لذا در بعد نظامی اصول اسلامی بیشتری بکار گرفته شد تا در اداره امور و اقتصاد لذا امروز شاهد هستیم یک حکومت با پاهای بسیار قوی نظامی و دستان کوتاه لاغر و ضعیف در اداره حکومت و اقتصاد.
متاسفانه جناح اصول گرا که می توانست بیشتر وبهتر به اصول بپردازد به علت قلت نیرو و کثرت هجمه رقیب پناه برد به پذیرفتن هر نیروی داوطلب ضعیف و کم سواد تا جبران آفات کند .
اگرچه تلاش کرد با سهمیه کردن تحصیلات تکمیلی آنان سواد دار و صاحب مدرک کند اما این سیاست موثر واقع نشد خود گلنگی شد بر ریشه اصول گرایی خیل عظیم دکترهای بیسواد که مدیران بی درک حال رقم زدند .
گلنگی شدند بر ریشه هر گونه اعتقاد راسخ به اسلام و انقلاب حتی باعث شدند تا با سوادها در اقلیت بسیار قلیل رقابت درون گروهی شکست بخورند و گوشه نشین شوند و اراذل اوباش با مدرک صاحبان قدرت شوند .
صاحبان قدرتی که مانند دوستی خاله خرسه برای کوبیدن مگس سنگ گران بر صورت اصول گرایی می کوبند.
لذا مدارک دکتریشان شد مدرک فساد ندانم کاری اغفال و نابودی نه اسلام و قرآن عمیقا" فهمیدند نه علوم غربی دریافتند مدارک ناپلئونی در حین کار اخذ شده فاقد ارزش و سواد شد مهلکه اصول؟
بدینسان اقتصاد قربانی مشتی بیسواد شهرت طلب قدرت طلب شد همانگونه که قدرت ریاست جمهوری وزارت و سران قوا مخدوش شدند.
به قول مهندس بازرگان ما هم از دنیا رانده شدیم هم از آخرت بازماندیم .
بعد از حکومتها که برای اقتصاد اسلامی نتوانستند کاری بکنند نوبت به دانشمندان اسلامی رسید اینان نیز در امتحان خود شکست خوردند نتوانستند یک سیستم اقتصاد اسلامی جامعه نبوی تبین کنند تنظیم کنند برای امروز دنیا.
نه فقط سید قطب یا آیت الله صدر بلکه تحصیل کردگان اسلامی در غرب هم همینطور.
نه فقط دانشمندان ایرانی بلکه جامعه اسلامی دنیا هم حرف زیادی برای گفتن نداشت سه تا از بزرگترین دانشمندان معاصر اسلامی تنها کتابشان از اعجاز قرآن در اقتصاد اسلامی سخن می گویند .
دکتر اسامه السید عبدالسمیع یا دکتر رفیق یونس المصری و حتی دکتر رفعت السید العوضی تنها از اعجاز اقتصادی قرآن می گویند شاید نداشتن مصداق تاریخی اینان را اینچنین محدود و محتاط کرده است به هرحال هر ادعایی متضمن داشتن گواه عینی یا تاریخی است این آقای دکتر رفعت السید العوضی متولد مصر است و کتابهای بسیاری در زمینه اقتصاد اسلامی نوشته است اما بیشتر تفسیر آیات اقتصادی یا تحلیل حکومت حضرت یوسف ( ع) یا شعیب ( ع) پیامبر بوده است تا عنوان کردن اصول حکومت اقتصادی اسلام یا تنظیم اصول سیستم اقتصادی اسلامی اگرچه با توجه به تسلط عمیق ایشان در ادبیات عرب ممتاز ترین و بهترین تفاسیر داشته است و مدرس دانشگاه هم بوده هم در عربستان هم در پاکستان اما هنوز راه تا بیان اقتصاد اسلامی توسط اهل سنت راه زیادی مانده است.( ایشان مشهورترین دانشمند اقتصاد اسلامی دنیا هستند )
اما شیعه برای رسیدن به اقتصاد اسلامی راه بسیار کوتاهی دارد.
بخصوص تحریم اقتصادی غرب یک فرصت طلایی در اختیار ایران قرار داده تا این راه به سرعت بپیماید.
این فرصت تاریخی فرصت بسیار مغتنمی است اگر حکومت جرات کند در آن قدم بگذارد ( از نظر من آخرین فرصت تاریخی شیعه است چرا که معلوم نیست در آینده بهتر اگر آینده ای باشد تا بتوان این اصول راست ازمایی کرد)
آنچه مرا بیشتر مشتاق می کند تا این راه انتخاب کنیم کارآمدی فوق العاده اقتصادی صدر اسلام است (که به گواه دوست و دشمن بسیار عالی بوده) می باشد.
برای آزمایش این کارآیی نیاز نیست آنچه که بعنوان اقتصاد غربی اینک در ایران در جریان است خراب کنیم یا حتی به کنار بگذاریم بلکه کافی است در کنار این اقتصاد غربی اقتصاد اسلامی اجرایی کنیم بدون آنکه بانکداری غربی یا نظام اقتصادی کشور دچار خدشه یا ایستایی کنیم وسعت جغرافیا وسعت اقتصاد اجازه می دهد در کنار اقتصاد غربی اقتصاد اسلامی قرآنی به اجراء بگذاریم .
من با وجودیکه اطلاعات قرآنی کمی که دارم ولو با همین اطلاعات کم حاضرم تضمین کنم هر جامعه و حتی جامعه بسیار کوچک با موفقیت کامل اصول اقتصادی قرآنی اجراء و به رشد قابل توجهی برسانم حتی تا سالی بیست درصد رشد اقتصادی.