اول تاسف خودم را از انتخاب چنین تیتری اعلام کنم چون خیلی بی ادبی است اما واقعیت دارد.
مغولها در ابتدای قرن هفتم هجری قمری به ایران حمله کردند و به مدت یک قرن در ایران تخریب و غارت و حکومت کردند.
ما از علت حمله و علت شکست خوارزمشاهیان و تحلیل ان بخاطر کمبود وقت صرف نظر می کنم.
آنچه مد نظر است خسارات این حمله به ایران است مغولها دست به کشتار و تخریب وسیع شهرهای ایران زدند
و علاوه بر کشتار بسیار و خسارات اقتصادی وسیع و تخریب قناتها و تمام مظاهر رشد و پیشرفت در ایران ان روز صنعتگران را دستگیر به مغولستان اعزام کردند
تا شهرهای مشابه شهرهای ایران و مصنوعاتی شبیه آنچه در ایران بود برایشان بسازند
به هر حال در آن زمان ایران کشوری پیشرفته با بناهای زیبا و سیستم آبیاری پیشرفته و وسایل حمل و نقل فنی بود.
مغولها آمده بودند که بروند نیامده بودند بمانند لذا هر چیزی تخریب و منهدم و غارت می کردند
کتابخانه های ایران مزارع پلها قنات ها مدارس طلبه خانها و..........
دانشمندان و عده ای از متمولین نیز از ایران فرار کردند به هند و آسیای صغیر مهاجرت کردند.
لذا این حمله باعث رکود اقتصادی و کشاورزی ایران شد.
آنچه از این حمله بر ایران باقی ماند اثرات روحی و روانی شدید بود که تا امروز بخشی از آن باقی مانده
مغولها با زور حکومت می کردند بعد به کشور بزرگی مانند ایران رسیدند همان رویه را ادامه دادند.
خوب بعد از پیروزی تعداد زیادی مدیر و فرماندار دهدار برای اداره ایران لازم داشتند ؟
که در خود مغولستان هم نداشتند لذا هر سرباز و بی فکری را که درشت تر و خشن تر و سخت گیر تر بود بر شهرها و روستا ها منصوب می کردند
اینان امید به ماندن و حکومت نداشتند دستور تخریب هرچیزی صادر می کردند تا بتوانند قسمتی از آن را با خود ببرند برای خود سرقت می کردند در نهایت بی لیاقتی و فقط با زور شمشیر
بر مردم حکم می راندند ؟
بعد از رفتن مغولها این رویه در ایران باب شد پادشاهان بعدی نیز در انتصابها افرادی بزرگ جثه کوچک مغز بر مصادر ایران حکم فرما کردند
تا با خشونت یاد گرفته از مغولان بر ایران حکومت کنند.
متاسفانه بر خلاف دوره ساسانیان هخامنشیان و پادشاه هان قدیم ایران که به خرد و اندیشه بهای عظیم می دادند حتی خدایشان را اهورا مزدا ( خدای خرد ) می نامیدند
و اندیشمندان و بزرگان علم و ادب در پیشگاهشان اجری عظیم داشتند و حتی دانشمندی چون روزبه و امثال او بعنوان وزیر برمی گزیدند
بعد از حمله مغول شاهد این وضعیت نبودیم حتی تا به امروز آثار فرهنگی انتصابات مغولی بر ایران سیطره دارد .
دوره صفویه و قاجار و پهلوی نیز به همین داستان گذشت مردانی سبک تهی مغز نوعا سمت می گرفتند مردانی خشن و ظالم تا دیگران را مرعوب کنند برای حکومت و چون حاکمان خود مشروعیت نداشتند
روز به روز به این عناصر بیشتر وابسته شدند
نه فقط حکومتهای شاهنشاهی بلکه جمهوری اسلامی ایران هم در این زندان گرفتار شد
اینان چند مشخصه اصلی دارند
1- قیافه آدمهای با هوش و فراست و اندیشه را می گیرند اما تمام حرکات و تصمیم های آنها ناشی از بی خردی و بی مسئولیتی است
2- خود را بسیار متقی و مذهبی نشان می دهند از هویدا شدن بخش زندگی کثیف خود بسیار هراسناک هستند چون خود را لایق این سمت نمی دانند و اطمینان ندارند که مدت زیادی بر مسند باقی بمانند لذا شروع می کنند به اختلاس و دزدی برای آینده شخصی
امید به محل زندگی خود اطرافیان ندارند دست به یار گیری و مرید سازی از اراذل و اوباش می زنند برای ترساندن رقبا و رفاقت با اشرار دیگر
و همینطور چابلوسی عظیم برای مافوق خود و تائید تمام حرکات او ولو اگر اشتباه باشد
و بهره مندی از اختلاس ها و سمت های آتی
این داستان امروز جمهوری است که وارث حکومت رضا خانی است اما از خود کادر سازی نکرده
امروز جمهوری اسلامی ایران نخواست نتوانست یا نشد فاقد کادر مومن و متقی است؟
یکی از آثار این تفکر مغولی اینست که طرف واژهای اسلامی بکار می برد اما اعتقادی به آن ندارد
پس عمل هم در کار نیست.
تقوا برای او خویشتن داری در مقابل خدای قادر متعال نیست تقوا خویشتن داری در مقابل مردم و همکاران اداری است
هیچ گاه متون اسلامی از روی قلب و رضا نخوانده و به آن عمل نکرده است
این ثمره و شجره انقلاب است ؟
مسئولین ما همگی فکر رفتن هستند همگی فکر اندوخته شخصی هستند
همگی مانند مغولها دستور می دهند زور می زنند عمل می کنند هر سرپیچی از دستور به شدت سرکوب می کنند
هر مالی ابتیاع می کنند هر قانونی بخواهند زیر پا می گذارند
لپ کلام از رئیس جمهور تا نگهبان توالت های عمومی فاقد لیاقت آن سمت هستند؟
بعلت مصلحت و نبودن و راه ندادن به دیگران صاحب سمت شده اند
فقط جلوی مردم نقش بازی می کنند فقط حرف می زنند فقط قیافه رئیس دارند بقیه ملزومات ندارند
لذا وقتی از سمت خود برکنار یا دوره اشان تمام می شود هیچ کار دیگری نمی توانند شروع کنند سامان بدهند اعتماد به نفس هم ندارند فقط می خواهند قانون به آنان قدرت بدهد .
اینان بیشتر از مقام خود اندیشه دیگری ندارند
پس هیچگاه فکر آبادانی و دیگران نیستند به آینده کشور فکر نمی کنند حتی اندیشه ان را هم ندارند تا چه رسد به اقدام.
خوب با این عناصر هیچ گاه رشد نخواهیم کرد
لذا در مقابل تحریمها و آمریکا بیشتر از حالت معمول صدمه پذیر می شویم.
- ۹۷/۰۳/۱۰