حرکات بانک مرکزی در برخورد با افزایش قیمت ارز دقیقا آدرس عوضی دادن برای گمراه کردن افکار عمومی مسئولین است و ساده لوح کسانی که این دروغ ها را باور می کنند
برای بررسی نگاهی به بازار ارز خالی از لطف نخواهد بود.
متقاضیان ارز بطور معمول مسافران خارج از کشور دلالان جزء وارد کنندگان کالا ( کالای رسمی و کالای قاچاق) و بعضی از مردم عادی برای تبدیل سرمایه های خود به ارز جهت در امان ماندن از افزایش تورم
دانشجویان خارج از کشور همینطور ساکنان خارج از کشور که در خارج درآمد ندارند از درآمد داخل گذران می کنند.
در آخر کسانی که ملک و سرمایه های خود را تبدیل به ارز می کنند برای مهاجرت ( خروج سرمایه ها)
با توجه به تعداد پروازهای هواپیمایی و خروج زمینی در کشور بطور متوسط روزانه 25 هزار نفر از کشور خارج می شوند و تقریبا همین تعداد 24500 نفر هم به کشور وارد می شوند
اگر هر کدام در سفر 5000 دلار همراه داشته باشند که معمولا مسافران زمینی و کشور های همسایه ارز کمتری همراه خود دارند و طول سفر آنان نیز کوتاه زیر یک هفته است و بیش از 60 درصد مسافران خارجی همین گروه تشکیل می دهند
دلالان خرد هم سرمایه ناچیزی دارند بیشتر پس از فروش ارز نسبت به خرید آن اقدام می کنند اینان قادر به نگهداری کلان ارز نیستند ( دستگیری اینان نیز موجب نا امنی و نارضایتی خواهد شد و نتیجه ای در پایان کار ندارد)
وارد کنندگان کالا هم ارز خود را بطور معمول از صرافی داران تهیه می کنند و بیشتر مایل حواله آن به خارج هستند تا اسکناس مگر وارد کنندگان چمدانی حجم خرید این گروه هم با توجه به کل کالای وارداتی ( کالا رسمی از گمرک و کالای قاچاق) ناچیز است.
حجم خرید ارز توسط مردم عادی هم معمولا بیش بیست میلیون دلار در روز نیست چون اغلب مبالغ تهیه شده زیر 10000دلار هستند
حجم خرید دانشجویان و ساکنان خارج از کشور هم مبلغ روزانه آن معمولی است و در گروه مسافران قرار می گیرد
در آخر گروه مهاجران فیزیکی یا سرمایه ای نیز با توجه به آمار بانک جهانی در سال 30 میلیارد دلار تا بدترین حالت سالانه 50 میلیارد دلار است
که این گروه دارند از حماقت و مالیاتهای تصاعدی و عوارض احمقانه و عدم گردش مالی و کاری و فشار ادارات و فساد دولتی می گریزند
مصرف تمام این افراد در مجموع روزانه بیش از دویست تا سیصد میلیون دلار نیست
اگر تمام این مبالغ که بصورت عادی و روزمره به بازار مراجعه می کنند جمع کنید مصرف سالانه ان به یکصد میلیارد دلار نمی رسد
با توجه به ورود ارز توسط صادر کنندگان و عرضه ارز دولتی بازار کشش پاسخ گویی به چنین تقاضای را دارد حتی این مبالغ تا سی در صد هم افزایش پیدا کند قادر به چنین افزایش نرخ ارزی که در سه ماه گذشته شاهد ان بودیم نخواهد بود؟
پس ماجرا چیست ؟
ببینید بازار فروش دلار یا هر ارز خارجی دیگری بازار نقد است نه تنها نقد بلکه پیش پرداخت است یا بقول خارجی ها Advance payment در واقع فروشندگان ارز اول پول دریافت می کند بعد ارز تحویل یا حواله می کنند.
آنچه بازار ارز را در این سه ماه گذشته به هم ریخته تقاضای خرید ارز در بازار گاهی در روز بیش از یک میلیارد دلار است ؟
این تقاضا فقط می تواند از طرف دو خریدار خاص انجام شود؟
چون این حجم خرید ارز از عهد هیچ کدام از خریداران بالا امکان پذیر نیست.
حجم ریال پرداختی بابت این خرید معادل 8000 هزار میلیارد تومان است
چنین نقدینگی فقط دست دو گروه می تواند باشد تا پیش پرداخت خرید کند
1- بانکهای داخلی ایران خصوصا بانکهای خصوصی ایران
2- خرید خارج از کشور شبیه به آنچه جورج سورس در بازار مالزی انجام داد ( اگر خریدار ارز در ایران خارجی هم باشد باید این پول در ایران پرداخت کند یعنی ریال پرداخت کند)
این خود تابلو است چرا ؟
چون 8000 هزار میلیارد تومان با بزرگترین چک پول موجود در بازار که پنجاه هزار تومانی هم هست معادل بیست تریلی ( کامیون 18 چرخ) یا معادل 208 تن وزن است که انتقال فیزیکی آن هم امکان پذیر نیست
هر بسته صدتایی این چک پول 130 گرم وزن و 5 میلیون ارزش دارد و برای 8 هزار میلیارد تومان
معادل 1600000 یک میلیون ششصد هزار بسته معادل دویست و هشت تن بار است.
پس انتقال فیزیکی حتی یک بیستم آن هم امکان ندارد
پس اگر سورس خارجی هم خریدار آن باشد پول ریالی در داخل شبکه بانکی ایران به شکل تراکنش یا حواله ساتا انجام شده چون پرداخت قبل از معامله باید باشد
پس این دادن آدرس عوضی به پلیس است که فیزیکی در چهار راه استامبول به دنبال دلال ارز می گردد
خود رئیس بانک مرکزی می داند این سورس بازار ارز ایران یا خودی است یا ریال آن را خودی پرداخت می کند؟
چه کسی قادر است چنین پولی پرداخت کند؟ پیدا کنید پرتقال فروش؟