افزایش شدید سالمندی در هر کشوری نتیجه دو عامل است.
1-افزایش امید به زندگی و حمایت های بیمه ای از سالمندان مانند حقوق بازنشستگی مراقبت های ویژه درمانی و سلامت جسمی سالمندان؟
2-کم شدن زاد ولد افراد مولد بخصوص جوانان به علل مختلف از جمله عدم رغبت به ازدواج و خوش گذرانی (بیشتر در غرب ) سخت شدن پرورش و هزینه کودکان مانند مراقبت های دوران بارداری و کودکی
و افزایش هزینه های آموزشی و خصوصی شدن مدارس همینطور سیاست های انقباظی اقتصادی؟
اما در ایران مشکلات افزایش سالمندی بسیار عمیق تر از این دو عامل بالا هستند.
اگر سن بزرگان قوم قد بدهد زمانی فرزند آوری در ایران بسیار مبارک و کم هزینه بود.
تولد هر کودک در هر خانه ای به خوش قدم بودن و نزول برکات در آن خانه تعبیر می شد.
حتی بساری از فامیل با تولد هر فرزند برای تازه متولد هدایای زیادی را پیشکش مادر و پدر نوازد می کردند.
در روستا ها و عشایر کمترین هدیه ها گوسفند گاو بود.
بچه ها هم در کنار بچه های کمی بزرگتر از خود سریع آموزش هم سن سالی تجربه و بزرگ می شدند
بدون اینکه فشار زیادی روی پدر مادر یا اقتصاد خانواده وارد شود.
در هر خانه ای نیم تا دوجین بچه وجود داشت گاهی دیده می شد یک دختر بچه 3 ساله وظیفه نگهداری از بچه های بسیار کوچکتر را هم داشتند علاوه بر وظیفه ظرف شستن یا خانه جارو کردن؟
اگرچه در آن دوران خانواده ها از لحاظ اقتصادی اغلب ضعیف بودند ولی هرگز فقر عامل نداشتن فرزند نبود اعتقادات مذهبی هم در این مسیر بسیار کمک حال زوجهای تازه می شد.
دوران پرداخت یارانه و کوپن بیشتر به خانواده های پرجمعیت خود عامل افزایش جمعیت شده بود .
خوب به خاطر دارم زمین طرح عمران اراضی شهری برای ساخت مسکن فقط به خانواده های بالای چهار و بیشتر فرزند داده می شد.
همینطور سیاستهای اشتغال وام و برنده شدن در مناقصات شهرداری بر همین پایه تنطیم شده بود.
لذا یک پدر خانواده با پنج فرزند یا بیشتر خیلی زودتر کار زمین خانه وام و غیره را دریافت می کرد.
این سیاست های افزایش فزند آوری بود که منجر به افزایش شدید زاد ولد در سال 61 تا 65 شد.
از پایان جنگ که دولت آقای هاشمی رفسنجانی بر سر کار آمد این فضا دقیقا عکس شد.
سال 67 یک روزنامه اسرائیلی یک مقاله ای نوشته بود ( الان دقیقا یادم نیست کدام روزنامه و کدام عنوان ) تحت عنوان فززند آوری سریعتر و زیاد مسلمانان یک بمب ساعتی برای اسرائیل است بخصوص فززند آوری فلسطینیان و ایرانیان؟
اگرچه این مقاله از جبهه تهدید امنیت اسرائیل تحلیل شده بود اما در عالم واقعیت هم فلسطینیان ظرف بیست سال بیش از پنج میلون نفر از جمعیت اسرائیل پیشی گرفتند.
آز آن تاریخ به بعد دولتمردان ایرانی شروع کردند به بهانه گیری و افزایش مشکلات برای خانواده های پرجمعیت ایرانی.
اول تمام مزایای قبلی لغو شد آهسته آهسته افزایش هزینه های بیمارستانی تولد نوزاد هزینه واکسن هزینه شیر خشک هزینه صدور شناسنامه هزینه گواهی تولد رقم خورد .
خدماتی که همگی قبلا رایگان بوده نشان از یک کودتای فکری در دولت داشت دولتی که همانند روحانی قرار دادهای زیر میزی از نوع 2030 برای آموزش و پرورش ایران با غرب امضاء کرده بود.
تداوم این سیاستهای ضد خانواده ضد کودک نهادینه شد تا امروز؟
این سیاستها همراه با تحقیر و تحریم روانی مردان خانواده ها ناشی از دیدگاه غربی چنان در یک دوره بر ادارات ایران غالب شد گویی طرف جرم عظیمی انجام داده همگی هم بر اصل گرفتن وجه و ندادن امتیاز حکم فرما شده بودند ؟ ( تو که پول نداشتی غلط کردی پس انداختی )
هر پدر بیش از سه فرزند داشت چنان مورد شماتت و طرد قرار میگرفت گویی جنایت عظم بالاتر از قتل نفس و تجاوز انجام داده است؟
از لحاظ روانی و اقتصادی خانواده های زیادی فرزند آوری را کنار گذاشتند.
هرچه دولت بزرگتر می شد سهم افزایش هزینه ها و کسری پرداخت برای بیمه شاغلین خدمات عمومی کاهش یافت.
نسبت کارمندان دولت ایران از پنج درصد نسبت به کل جمعیت در قبل از انقلاب به 25 درصد امروز افزایش پیدا کرده است به مفهوم پنج برابر دولت بزرگتر و خدمت انجام شدنی پنج برابر کوچکتر از قبل؟
این خود نشان از انحراف عظیم بودجه ها دارد بودجه ای که باید برای کشور هزینه می شد برای دولت بی خاصیت بزرگ و غیر کارآمد هزینه می شود.
در 10 سال گذشته افزایش شدید هزینه ها و کوچکتر شدن اقتصاد ایران باعث فاجعه زیر شده است.
1-افزایش شدید بیکاران آمار 12 تا 13 میلیون نفر
2-افزایش شدید تعداد افراد مجرد به 14 میلیون نفر
این 14 میلیون فقط افرادی هستند که هرگز ازدواج نکرده اند طی بحران چند سال اخیر و بخصوص مشگل کرونا حداقل پنج میلیون زن سرپرست خانوار و سه میلیون زن متعلقه را به این آمار اضافه کنید
اگرچه رقم شماره یک و 2 با هم هخوانی و هم پوششی دارند بسیاری از مجردان بیکار هم هستند اما بیکاران فقط شامل مجردان نیست بسیاری از خانواده ها فاقد عضو شاغل هستند.
حداقل 25 میلیون تا سی میلیون نفر جمعیت کشور با این آمار فاقد خانواده و توانایی فرزند آوری هستند
اضافه کنید به این آمار خانواده های بحرانی که زن و شوهر فقط در شناسنامه همسر همدیگر هستند و از نوعی طلاق عاطفی و جدایی فیزیکی رنج می برند
متاسفانه آمار طلاق عاطفی هم بسیار بالا است حتی بعضی از پزشکان آمار 40 درصد زوج های موجود مطرح می کنند.
با این حساب از بیست میلیون خانوار موجود هشت میلیون خانوار هم خارج می شود.
عملا باقی مانده آمار زوج های باقی مانده به زیر ده میلیون ختم می شود.
اما قسمت وحشتناک این داستان اینجاست که این ده میلیون خانواده باقی مانده اغلب مسن هستند و در سن باروری نیستند؟
اغلب این زوجها قبل از سال 1389 ازدواج کرده اند یا صاحب فرزند هستند یا اینکه با گرانی های اخیر قید هر گونه عضو جدید در خانواده را زده اند.
مفهوم این تحلیل بالا اینست که افراد جوان کشور نه توان ثروت افزایی نه توان خانواده افزایی نه توان فرزند آوری دارند؟
در واقع جوانان مستعد فرزند آوری مانند گوسفندان و دامدارای های قرنطینه ای جدا از هم هستند؟
چون ادامه زندگی آنان به رونق اقتصادی گره خورده است .
تازه سرنوشت اقتصاد کشور نیز به تحریم و دولت ابتر روحانی گره خورده است؟
دولت در خود فرو رفته ای که برای جبران کسری بودجه دست به خودزنی و ملت زنی کرده است
عملا برای افزایش قیمت دلار برای جبران کسری می کوشد؟
کجا می تواند سیاستهای مالی حمایت از خانواده و زاد ولد پیگیری کند؟
حالا سیاست افزایش ازدواج و شغل بماند.
پس نه منتظر گشایش اقتصادی باشید نه منتظر افزایش زاد ولد.