در حالیکه دولت در شوک قیمت ارز بسر می برد و امکان هر نو آوری در کوتاه مدت از او ساخته نیست
تقاضای تشکیل شورای اقتصاد مردمی در سر تا سر کشور مطرح می کنیم
شاید ندای این اصلاحات و اقدامات همه گیر شود این شورا از همان اوائل تشکیل می تواند بسیار کار ساز باشد؟
اکنون که دولت در گیر مشکلات بسیاری است وقت سر خاراندن ندارد نه به خاطر حجم کار بلکه به خاطر ندانم کاری و نداشتن خط ؟
( این تخصص های {مدارک کاغذی چون آنها مدرک روی کاغذ هستند نه تجربه و درایت و کار آیی در شخص}جمع شده بدرد اداره یک شرکت هم نمی خورند چه رسد به اداره کشور بزرگی همانند ایران)
هر روستا با رای گیری عمومی چند بومی برای شورای اقتصاد خود انتخاب کند روستا های کوچک سه نفر
روستا های بزرگ 5 نفر این شورا با مشورت متخصصین و کمک از مردان و زنان با تجربه همان روستا با
توجه به آب و هوای و مقدار آب کشاورزی همان روستا بتواند برای پیشرفت همان روستا به مردم پیشنهاد کشت جایگزین بدهد (کشت یا صنعت یا خدمت یا هر پیشنهاد اقتصادی دیگر)
عجیب اینجاست این افراد بومی گاهی می توانند بسیار موفق عمل کنند بخصوص اگر در بین آنها تحصیل کرده و یا افراد با تجربه کار وجود داشته باشد
داشتم تاریخچه کشت در مناطق گرمسیری ایران در مناطق خشک ( ایران باستان) بررسی می کردم به موارد بسیار نادر و مهندسی برخوردم که بسیار کار ساز بوده است
در یک مورد در اطراف یزد به روستایی اشاره شده بود که ایرانیان قدیم کوزه در پای درختها می کاشتند
و هر دو تا سه روز مقداری آب گاهی فقط یک کاسه آب در این کوزه ها می ریختند و درب آن را با یک
تکه پارچه که داخلش پنبه بوده مسدود می کردند این آب طی دو روز از بدنه کوزه تراوش می کرده و به
سمت بدنه خارجی سرایت می کرده و ریشه های درخت که دور کوزه پیچیده بودند از این آب تغذیه می کردند
حتی مواردی از کشت گندم و حبوبات در تغار ( تشت سفالی ) در زیر خاک در روستاهای خاش و طبس شهر سوخته سیستان و بلوچستان دیده شده
بدین شکل که یک تغار سفالی که لعاب داده شده ( که آب از آن خارج نشود تراوش نکند) حدود 20
سانتی متر زیر خاک دفن می کردن و داخل آن حبوبات می کاشتند و روی این تغار شن و خاک می ریختن تا آب که داخل تغار می ریزند تبخیر نشود
این شورا ها با مطالعه وضعیت روستا مقدار آب موجود و غیره برای مردم کشت یا کار مناسب انتخاب و پیشنهاد کنند
حتی آموزش چگونگی کار بدهند اگر خود نمی دانند از بیرون روستا کمک بگیرند
پیشنهاد من اینست این شورای اقتصادی محلی و بومی باشد بدون حقوق باشد تا اشخاص سود جو
در آن رخنه نکنند اما پرداخت مقداری وجه بابت ساعات در گیر برای اعضا از بودجه محلی بلامانع است
بعد نماینده ای از هر روستا به بخش آن منطقه معرفی شود و این بخش هم نماینده ای به شهر بفرستد برای شورای اقتصاد بخش و شورای اقتصاد شهر
اینان بتوانند یک شورای محلی برای پیشرفت شهر های کوچک متوسط را با امکانات محلی به سمت پیشرفت رهنمون کند
اگر نمایندگان این شهر بتوانند شورای استان و کشور تشکیل بدهند
که کاری بزرگ انجام شده یک شورای اقتصاد مردم مدار که می تواند بسیار کارساز شود
می تواند برای هر قسمت کشور پیشنهاد و توصیه داشته باشد می تواند بسیاری از دوباره کاری ها و مشکلات حل کند
و حتی می تواند لایحه به مجلس شورای اسلامی ارائه دهد
و یا از زیر مجموعه خود بخواهد شیوه کار تصحیح کنند تغییر دهند یا ابزار کار تهیه و توزیع کنند.
تجربه نشان داده که این سازمانهای مردم مدار و بقول جامعه بین المللی ان جی او NGO s یا به فارسی سمن ( اول حروف سازمان مردم نهاد ) بسیار موفق عمل کرده اند در هند در افریقا در آمریکای جنوبی
آمار نشان از موفقیت های 2000 درصدی اقتصادی اجتماعی و محلی و حتی مالی دارد.
- ۹۷/۰۴/۱۸