یک جمله در اظهارات جمیز میتس راجع به پاکستان وجود دارد که من را سخت متحیر و متجعب کرد؟
وزیر دفاع اسبق آمریکا می گویید آنها ( مردم پاکستان) فاقد رهبرانی هستند که به آینده مردم عادی اهمیتی بدهند.
به همین علت به طور ضمنی تایید می کند مردم پاکستان آینده ایی ندارند .
او پاکستان را خطرناک ترین کشور دنیا می داند ( کشوری با بمب های اتمی و مردمی تندرو که به طالبان و داعش علاقه دارند در عین حال فقیر و مستعد شورش ) این مطالب در آخرین کتاب میتس درج شده ( کتابی که پس از برکناری از وزارت دفاع توسط ترامپ نوشته شده است)
اگر چه من حرف ایشان در مورد پاکستان تایید نمی کنم اما کوتاهی وجود داشته هنوز هم وجود دارد.
ولی در مورد کشور خودمان این موضوع شدیدا صادق است ؟
دولت مردان ایرانی نسبت به اکنون زندگی مردم اهمیتی نمی دهند چه رسد به آینده آنان؟
باید دولت روحانی را دولت فقدانها دانست.
بعضی کمبود ها و نبود ها را لیست می کنم دولت روحانی از
1-فقدان برنامه کارشناسی ( در همه چیز )
2- فقدان درایت و درک زمان
3-فقدان تدبیر و راه حل و هماهنگی بین اعضاء دولت
4- فقدان صداقت و مردم داری
5-فقدان کارشناسان مستقل و خبره
6-فقدان آینده نگری
7- فقدان روحیه همکاری و نصیحت پذیری و اصلاح اشتباهات
رنج می برد.
همین هفت مورد کافی است برای عدم کامیابی و موفقیت بقیه را فعلا قلم می گیریم؟
وقتی از فقدان برنامه سخن می گوییم منظور بی برنامگی در تمام زمینه ها است
در زمینه محیط زیست در زمینه اقتصاد در زمینه بهداشت درمان در زمینه پیشگیری در زمینه اسیب های اجتماعی در زمینه صنعت و معدن در زمینه بازرگانی در زمینه آموزش پرورش در زمینه ساخت مسکن در زمینه کشاورزی در زمینه توسعه الی آخر
وزراء می آیند در مجلس یک کلیاتی تحویل می دهند بعد هم که زمان کار تمام شد هیچ حسابرسی و گزارشی در کار نیست
آنوقت افتخار وزیر مسکن و شهر سازی این می شود که یک آجر روی آجر نگذاشتم ؟
نتیجه گرانی چهارصد درصدی مسکن در بحران.
این نتایج فاجعه بار در تمام زمینه ها خواهیم داشت تنها مسکن نیست هر موضوعی را دست بگذارید وقتی فاقد برنامه فاقد تفکر و فاقد کارشناس ( مستقل متخصص بی نظر بی وابستگی گروهی صنفی و مومن ) بود.
ما هم آینده ای نخواهیم داشت.
در آینده چند هزار پزشک می خواهیم چند هزار مهندس می خواهیم و چه و چه
چند هزار دانش آموز باید تجربی بخوانند چند هزار باید ریاضی فیزیک بخوانند مشخص نیست همه چیز به امان خدا رها شده؟
چقدر محصولات صنعتی کشاورزی در آینده نیاز داریم معلوم نیست؟
برنامه های سوم و چهارم توسعه هم کاغذ توالت شدند هر دولت و مجلسی هر کدام خواست اجراء کرد هر کدام نخواست سیفون کشید تا با فضولات به چاه ریخته شوند؟
آنچه تصویب شده بود کارشناسی شده نبود آنچه که حذف شده یا مانده هم بسیار دور از واقعیات است؟
خلاصه کشور رشده ملعبه دست قدرتمندان پشت پرده ذی نفع که به هر سمتی بخواهند دولت مجلس برنامه و بودجه را می کشانند.
این شده خلاصه دولت جمهوری اسلامی ایران.
منافع سد سازان حکم می کند دولت هزینه هنگفتی برای سد سازی خرج کند همه ابزار آن از مجلس تصویب پیمانکار تهیه می شود بعد نتیجه هزینه میلیاردها هزار دلار می شود سیل خوزستان و سیل لرستان
که مقدار زیادی از آن نتیجه بی برنامگی و فقدان کار کارشناسی بوده؟
در همه زمینه ها دولت سرگردان خط دهندگان و منفعت برندگان پشت پرده است ؟
وقی دولت "فقدان " بودی به هر سمتی خواهند برد ترا ملت را ؟
در آخر ملت هم حیران بی نصیبی فقر بی تدبیری.بی آیندگی خواهد ماند.
- ۹۸/۰۶/۱۳