هفته گذشته سفر سر لشگر باقری به چین را داشتیم سفری تاریخی و در موقعی حساس که زنگ خطر آن را بیشتر از هر کسی آمریکایی ها درک کردند.
سفر سرلشگر باقری به عنوان رئیس ستاد کل نیروهای جمهوری اسلامی ایران به کشور دوست و برادر چین می توانست در موقع دیگری انجام شود ؟
اما دعوت همتای چینی در این هنگام مقابله چین با آمریکا بر سر تایوان در واقع بازی با برگ ایران برای مقابله با آمریکا تنظیم شده است نه احساس روابط نزدیک تر و استراتژیک بین دو کشور؟
چینی ها مردم با هوش و با ذکاوتی هستند مردمی سخت کوش و پشتکار دار که به تازه گی از دست غول فقر فرار کرده اند.
مردمی صلح دوست حسابگر ابزار باز بر خلاف عربها که هر چی ابزار در اختیارشان می گذاری از عهده یادگیری آن هم عاجز هستند .
چینی ها کار با ابزار به خوبی یاد می گیرند و حتی آن را دور می زنند مشکلاتش را برطرف می کنند قادرند چیزی به آن اضافه یا کم کنند یا ابزار جدید بسازند
من چند سال از نزدیک چینی ها را بررسی کردم.
بسیار در دوستی ابزار علاقه می کنند حاضرند به نصف لیوان چای هم دعوتت کنند اما هزینه بیشتر نه ؟
منوط است چقدر می توان از دوستی با تو سود ببرند؟
به طور کلی سود برایشان بسیار مهمتر از بقیه است فقط به "سود" فعلی فکر می کنند.
در معامله تا آنجا که بتوانند کلاه سر طرف می گذارند "محدودیت" هم ندارند هر چقدر "امکان" داشته باشد.
در عین حال حسابگر هم هستند اگر طرف "زرنگ" باشد و "چانه زنی"کند حاضرند نرخ اعلامی بشکنند
حتی گاهی وقتها به نصف و بیشتر.
در دوستی اهل رودربایستی و شرم حیا نیستند اهل "وفاداری" مطلق هم نیستند.
نان را به "نرخ روز" می خورند.
برایشان مهم نیست که سالها با تو دوست هستند "مهم سود"است.
اگر طرف ثالث پیدا شود حاضرند دوباره بر سر منافع از سهم تو بکاهند .
دقیقا مانند "تازه به دوران رسیده ها " فکر می کنند.
اصلا سابقه دوستی خانوادگی حتی چند صد سالگی هم برایشان اهمیت ندارد.
چون فکر می کنند ما اکنون "دارا شدیم" نیاز به مراوده با "خانواده های ثروتمند" داریم
برای چینی ها "ایران " ضعیف فاقد اقتصاد قدرتمند یک ایده آل عالی است
ایران وارد کننده و مصرف کننده "بزرگ" هنوز نیامده بیشتر از اروپایی ها علاقه به عقب نگهداشتن ما دارند.
چینی ها بسیار مانند اهل شمال کشور ما می مانند دوست دارند خیلی شیک بپوشند خیلی قیافه آراسته داشته باشند اما " کم خرج"
همه چیز خط قرمز دارد و آن خط قرمز همه جا " اقتصاد" است.
وقتی پای "هزینه" به میان آید نیستند.
اصلا به منافع دراز مدت فکر نمی کنند اکنون بسیار مهمتر از آینده است.
در مجموع چشمشان به غرب است ولو آن غرب "سطل آشغال" آنها باشد.
در 17 ماه تحریم نفتی ایران بوسیله آمریکا با وجود همه امکانات خرید نفت از ایران "کاهش" داد.
بسیار کمتر دیرتر خرید کرد و حتی پرداخت پول آن را غیر معمول و دیر پرداخت کرد.
چین می توانست بسیار بیشتر از این با ایران مراوده داشته باشد؟
اما "اخم" آمریکا را به داشتن شراکت راهبردی با ایران تاب نیاورد حتی در عین "مجادله تجاری" با آمریکا.
درست است امروز چین دارد به اقتصاد اول دنیا تبدیل می شود.
اما به یاد داشته باشیم چینی ها تازه از بیغوله "فقر قحطی نادانی " نجات پیدا کرده اند.
خصلتا بزرگ منشی ندارند به قول غربی ها "جنتلمن" نیستند بخصوص برای "ما"
در هنگامه نیستی و نبرد نمی توان روی آن ها حساب کرد.
لذا نمی توانند شریک راهبردی دفاعی با ما باشند ؟
در موقع "لزوم" ما را تنها خواهند "گذاشت"
چیدن حتی قسمتی از تخم مرغهای دفاعی ما در "سبد چین" اشتباه بزرگی است.
با چین می توان "معامله تجاری کرد حتی معاملات "بسیار بزرگ" می توان "چانه زنی" کرد.
اما نمی توان در یک استراتژی بلند مدت به "استقامت و وفاداری"چینی ها متکی بود .
چین امروز فقط به "منافع" نگاه می کند حتی مراوده برابر با غرب را در صورت تضاد منافع با ما نخواهد پذیرفت؟
قبله آمال چین آمریکا است یا "آمریکایی" دیگر شدن .
ایران در این قبله آمال جین جای ندارد ممکن است یک سری تکنو لوژی های ما مانند پهپاد ها برایشان مهم باشند اما بهای آن را به نرخ روز نخواهند داد مگر با "اصرار" " استقامت" "چانه زنی"
- ۹۸/۰۶/۲۳