در کشور ما قیمت ارز تعین کننده نهایی قیمت تمام کالا ها و حتی خدمات شده است
برای یکسان سازی قیمت ارز نیاز به تعیین محدوده برای ارز هستیم
چون تغییرات ریالی و مواضع سیاسی و قیمت نفت اثرات بسیار عمیقی در تعیین نهایی نرخ دارند.
اگر بتوانیم کل واردات از طریق ارز صادراتی ( غیر از نفت ) انجام دهیم راه برای یکسان سازی قیمت ارز راه
هموار شده است بالاترین مصرف ارز در زمینه واردات است.
وگرنه مصرف دانشجویی و درمانی و حتی واردات دارو مبلغ کمی را تشکیل می دهد
که باید توسط ارز پوشش داده شود
اصلی ترین پیش نهاد اینست که ارز حاصل از فروش نفت در یک صندوق جمع آوری شود و از مصرف آن خودداری گردد.
و غیر از مصرف دانشجویی و درمان و دارو هزینه دیگری از آن برداشت نشود
از ان سمت سوال اینست 40 درصد وابستگی بودجه به نفت را چگونه باید پوشش داد؟
اگر بازار برای واردات به ارز صادراتی وابسته شویم نرخ ارز یک تعادل نسبی پیدا خواهد کرد
به تبع قیمت ارز افزایش خواهد یافت
دولت تا پیدایش ثبات در اندازه واردات و صادرات می تواند با فروش مقدار کمی ارز این 40 در صد
کسری را با مراقبت مجلس پر کند
لذا سیاست دستوری فروش پایین ارز باید کنار گذاشته شود
سیاستی که منجر به پرداخت سوبسید و یارانه عظیم به ارز ( به کشور های خارجی صادر کننده کالا به ایران)
سیاستی که موجب تورم 63برابری ارز و 1000 برابری کالا و ریال در ایران شده است
در واقع با دست خودمان دولار پایین نگه داشته ایم تا یک مزیت 16 برابری به خارجی ها تقدیم کردیم
باعث شدیم تا سرمایه ایرانیها از کشور خارج شود
باعث شدیم تا تمام تولید در کشور در هم پیچیده شود
بانکها بیمه ها صندوق بازنشستگی ضعیف و تخریب شوند
بدون این اصلاح اقتصادی هر یکسان سازی نرخ ارز محکوم به شکست است
اگر روزی کشور بتواند از فروش سالانه نفت 250 میلیارد دولار ارز بدست بیاورد می توان به قیمت یکسان سازی قیمت ارز خوشبین بود ( بدون واردات با ارز صادراتی همانند گذشته)
باید در نظر داشت فقط یک صد پنجاه میلیارد دولار هزینه سالانه دولت است
چنین در آمد سالانه برای کشور غیر ممکن است لذا یکسان سازی ارز با سیستم قدیمی و تکراری
منجر به شکست خواهد شد شکستی با زیان عظیم همانند شکست احمدی نژاد در یکسان سازی ؟