پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران همه نگاه ها به ایران دوخته شده بود ایران چه سیاست اقتصادی را در پیش خواهد گرفت؟
بازرگان نخست وزیر موقت همان راه غرب و شاه را در اقتصاد در پیش گرفت نتیجه آمریکا به آینده حکومت وقت ایران خوش بین شد و سعی کرد با تهران کنار بیایید
اگرچه دولت بازرگان کوتاه و زود پایان یافت اما امام خمینی برای اجرایی کردن یک حداقلی از اقتصاد اسلامی نیرو نداشت چند مجتهد درجه یک او سریعا توسط گروه های مخالف ترور شدند.
دولت بنی صدر هم اجل معلق بود او به همه کاره و همه چیز دان خودش را معرفی کرده بود اما در اقتصاد همان منش لیبرالی اقتصادی را مقصود و منظور داشت.
دولت شهید رجایی یک بینش اسلامی انقلابی نسبت به اقتصاد داشت و سریعا دست به اصلاحاتی زد که آثار بعضی بعد از 30 سال باقی است مانند طرحهای حمایت از سالمندان روستایی و ....
دولت رجایی پس از 28 روز با ترور او پایان یافت و آیت الله مهدوی کنی مدتی کج دار مریض با سیستم دولتی به ارث رسیده از زمان شاه کشور اداره کرد
اما دولت سوم و چهارم با رئیس جمهوری آیت الله خامنه ای و نخست وزیری آقای میرحسین موسوی مدت دو دوره سکان کشور بدست گرفت شرایط جنگ و کمبود ارز و بودجه همین طور ارزاق عمومی این دولت را کم کم به سمت چپ و قوانینی شبیه به کشورهای کمونیستی کشاند؟
اگر چه باید از موفقیت های تامین ارزاق عمومی و حداقل امکانات با کمک کوپن نام برد.
اما همراهان میرحسین مسلمانان چپ زده بودند که محدودیت های زیادی برای بخش خصوصی ایجاد کردند.
دوره رئیس جمهوری هاشمی رفسنجانی با پایان جنگ و دولت سازندگی شروع شد اگر چه گشایش های ارزی و در آمد دولت به وجود آمد اما نیاز بازسازی بیش از اینها بود
اما غرب راضی نشد تسهیلات و وام های معمول در دنیا پس از جنگ در اختیار ایران قرار دهد
اگر وامی هم داد شد با بهره سنگین و محدود بود
و توسط صندوق بین المللی پول با شرایط سنگین تعدیل اقتصادی و تغییر ساختار اقتصاد ایران
نیروهای هاشمی رفسنجانی عمدا نیرو های راست گرا و تکنو کرات بودند لیبرال و تحصیل کرده غرب لذا با سرعت در مقابل عملکرد میرحسین موسوی دست به آزاد سازی اقتصادی زدند
و خیلی سریع چهره جامعه عوض شد این سیستم به سرعت باعث رشد ثروت اندوزی گروهی از وابستگان حکومتی شد
و بسیاری همچنان فقیر باقی ماندند فاصله طبقاتی عظیمی به وجود آمد تکنوکرات های که کلبه آمال آنها سیستم غربی لیبرالی بود
سال 1369 کارشناسان صندوق بین المللی پول به ایران آمدند و سیاست تعدیل اقتصادی برای آقایان مرحوم نوربخش عادلی روغنی زنجانی مسعود نیلی محمد علی نجفی مطرح کردند
لذا برنامه پنجم اقتصادی ایران رسما کنار گذاشته شد و سیاست های دیکته شده مو به مو شروع به اجراء شدند همان سیاست تعدیل اقتصادی که دولت خود را از اقتصاد کنار بکشد و همه چیز در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد حتی آموزش و پرورش با این استدلال نماز جمعه آقای هاشمی
که باید با دنیا تعامل کنیم و از انزوا خارج شویم کشور در دور باطل افزایش تورم قرار داد
سیاست تعدیلی که با عبور از مرز 50% پنجاه در صد تورم باعث شورش های اسلامشهر و چند شهر دیگر شد و با مداخله سران نظام اجراء آن متوقف شد.
و سریع کشور در این مدار قرار داد این آغاز ماجرای انحراف شدید از اقتصاد مورد نظر امام و انقلاب بود
اگرچه در این دوره باعث رشد اقتصادی و افزایش درآمد دولت شد اما در حوزه اقتصاد کشور یک گرانی شدید و نفس گیر بر آحاد جامعه مسلط کرد و از لحاظ سیاسی تنگ نظری مطلقی بر کشور مسلط شد
این فقر فرا گیر حاکم بر کشور از دو دوره رئیس جمهوری هاشمی بر ایران حکم فرما شد
در واقع دولت روحانی ادامه دهنده همان دولت است همان تفکر همان وزیران همان کارشناسان اقتصادی و همان کلبه آمال آرزو غرب ؟
این دولت غیر از سیستم لیبرالی اقتصادی و امتیازات گسترده برای خواص و سرمایه داران و گرانی هیچ ثمر دیگری برای کشور نخواهد داشت.
این دولت تفکر نیمه کاره گذشته را ادامه می دهد در بهترین حالت اقتصاد ما مانند اقتصاد آمریکا خواهد شد
اگر چه دو رئیس جمهور هاشمی و روحانی احتمالا در ذهن چیز دیگر در سر داشته باشند اما مقصد و مسیر دو دولت همین است که توضیح دادم چون وزیران و کارشناسان اقتصادی راه را رفته اند؟
در نتیجه
در بهترین حالت یک در صد ثروتمندان کنترل اقتصاد جامعه سیاست را بدست خواهند گرفت؟
این مدل اقتصاد شاید در غرب پایدار بماند اما در ایران هرگز؟
این سیستم اقتصادی در ایران آبستن شورش های اجتماعی و سیاسی است؟
این سیستم اقتصادی مغایر با آموزه های اسلامی است.
این سیستم مغایر با انقلاب اسلامی خط رهبری و خط سیاسی امام خمینی است.
نتیجه آن بسیار تیره تار و وحشتناک است
شاید مردم فرانسه اروپا و آمریکا تن به آن بدهند تازه آن ها هم مشکل دارند.
اما با اطمینان قریب به صد در صد مردم کردستان مردم سیستان بلوچستان مردم خوزستان مردم آذربایجان حتی مردم تهران هرگز زیر بار چنین سیستم اقتصادی نخواهند رفت
این نه یک بد گویی نه یک پیش بینی و نه یک سیاه نمایی است این یک تحلیل منطقی و نشان دهند راه است تمام امید اینست که قبل از آنکه دیر شود
حاکمیت جمهوری اسلامی ایران چاره ای بیندیشد.
صبوری امروز مردم ایران نباید مسئولان کشور به اشتباه بیندازد؟
این صبوری بخاطر مبارزه با شیطان ّبزرگ آمریکا و سیستم صهیونیستی است.
راهبرد نجات اقتصاد ایران ( 137 ) امنیت ملی در معرض زلزله گسل فقر و بیکاری و بی اعتمادی؟